4 مدال نقره و برنز حسینی و کریمی در وزنهبرداری دختران آسیا
تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۶۵۰۹۹
خبرگزاری آریا - سیدهغزل حسینی و ریحانه کریمی نماینده وزنهبرداری دختران ایران در پیکارهای قهرمانی جوانان و نوجوانان آسیا در دسته 59 کیلوگرم موفق به کسب 4 مدال نقره و برنز شدند
به گزارش خبرگزاری آریا، پیکارهای وزنهبرداری قهرمانی نوجوانان و جوانان قاره کهن روزهای 6 تا 14 مرداد در دهلینو برگزار میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
امروز (سهشنبه) در ادامه این رقابتها در دسته 59 کیلوگرم سیده غزل حسینی، ریحانه کریمی و آلما حسینی در گروه A به روی تخته رفتند.
سیده غزل حسینی در حرکت اول و دوم یک ضرب وزنه 75 و 80 کیلوگرم را با موفقیت بالای سر برد اما نتوانست در حرکت سوم یک ضرب وزنه 82 کیلوگرمی را مهار کند و موفق شد در رده نوجوانان به مدال نقره برسد. حسینی در حرکت اول دوضرب وزنه 90 کیلوگرمی را مهار کرد اما در حرکت دوم وزنه 94 کیلوگرمی را مهار نکرد و در نهایت با بالا بردن وزنه 94 کیلوگرمی در حرکت سوم دوضرب موفق شد با مجموع 174 کیلوگرم در دوضرب چهارم شود و در مجموع در رده چهارم آسیا ایستاد.
حسینی با مهار وزنه 80 کیلوگرمی، 4 کیلوگرم رکورد یکضرب دسته 59 کیلوگرم نوجوانان دختران ایران را افزایش داد. رکورد قبلی با 74 کیلوگرم در اختیار فاطمه کشاورز بود. او همچنین با ثبت رکورد مجموع 174 کیلوگرم، 6 کیلوگرم رکورد قبلی این دسته را که در اختیار خواهرش غزاله بود ارتقا داد. رکورد دوضرب دسته 59 کیلوگرم نوجوانان ایران همچنان با 94 کیلوگرم در اختیار سیدهغزاله حسینی است.
آلما حسینی دومین نمایندهای بود که در این دسته به روی تخته رفت. وی در حرکت اول یک ضرب با موفقیت وزنه 72 کیلوگرمی را مهار کرد اما نتوانست وزنههای 77 و 78 کیلوگرم را بالای سر ببرد و در حرکت یک ضرب ششم شد. حسینی وزنه 88 کیلوگرمی را در حرکت اول دوضرب بالای سر برد، اما نتوانست وزنه 93 کیلوگرمی را در حرکتهای دوم و سوم دوضرب مهار کند و در این حرکت ششم شد و با مجموع 160 کیلوگرم در رده ششم آسیا ایستاد.
سومین نماینده ایران در این دسته ریحانه کریمی بود که کادر فنی تیم ملی وزنهبرداری بانوان وزنه 81 کیلوگرمی را برای حرکت یک ضرب او انتخاب کرد اما وی موفق به مهار آن نشد اما در حرکت دوم این وزنه را بالای سر برد و در حرکت سوم نیز در مهار 84 کیلوگرم موفق نبود. او در رده سنی جوانان مدال برنز را بر گردن آویخت. کریمی در حرکت اول و دوم دوضرب وزنه 101 و 107 کیلوگرمی را مهار کرد اما نتوانست وزنه 111 را بالای سر ببرد اما در دوضرب به مدال نقره رسید و در مجموع با 188 کیلوگرم هم توانست مدال برنز را به دست بیاورد.
پیش از این آنیتا فیضی در پایان رقابتهای گروه A دسته 49 کیلوگرم مسابقات وزنهبرداری قهرمانی نوجوانان و جوانان آسیا در مکان چهارم رده سنی نوجوانان ایستاد. فیضی با کسب مدال در یکضرب 4 کیلوگرم، در دوضرب یک کیلوگرم و در مجموع 5 کیلوگرم فاصله داشت. او با کسب 3 عنوان چهارمی، صاحب 66 امتیاز تیمی برای تیم وزنهبرداری نوجوانان ایران شد.
آنیتا فیضی در رده جوانان نیز در مکان ششم آسیا قرار گرفت. او در یکضرب هفتم شد، اما در دوضرب و مجموع در رده ششم ایستاد و توانست 59 امتیاز برای تیم جوانان دختران ایران به دست بیاورد
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: کیلوگرمی را مهار دسته 59 کیلوگرم وزنه برداری اما نتوانست حرکت اول مدال نقره ضرب وزنه بالای سر یک ضرب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۶۵۰۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شاه کلید مهار تورم
خاطره یحیایی در دنیای اقتصاد نوشت: اولویتهای هر کشور نشانگر رویاها وکابوسهای آن و بیانگر دیدگاههای مختلف درباره چگونگی عملکرد اقتصاد است. اولویتهای کشوری مانند ایران که برای بیش از چهاردهه به تورمهای دورقمی عادت کرده، ولی هیچگاه دچار ابرتورم هم نشده، با کشوری مثل آمریکا که مردمش تورم ۵درصدی را هم تحمل نمیکنند یا کشورهایی مانند مجارستان و آلمان که ابرتورمهای بزرگی را تجربه کرده اند و از هرگونه افزایش تورمی هراس دارند، متفاوت است. با وجود عادت جمعی به تورمهای دو رقمی (حدود ۲۰ تا ۳۰درصد) تورمهای سالهای اخیر در کانالی بالاتر از کانال ۲۰ تا ۳۰درصد بودهاند که سبب شده، هم مردم و هم سیاستگذار یکصدا به دنبال کاهش تورم و ورود آن به کانال بلندمدت خود باشند. اما این چگونه ممکن است؟
دو دیدگاه عمده در ایران در این خصوص به وجود آمده است: اول طرفداران جریان اصلی علم اقتصاد که به دنبال مدلهای علمی (یا به قول برخی مدلهای کتابهای درسی) هستند و میگویند بدون افزایش نرخ بهره اسمی و رسیدن بهره اسمی به تورم و صفر شدن نرخ بهره حقیقی (نرخ بهره اسمی منهای تورم) امکان کاهش نرخ تورم در ایران به محدوده تکرقمی مثل بیش از ۱۰۵ کشور جهان وجود ندارد.
این دسته افزایش نرخ بهره (اهرم اصلی سیاست پولی) را در کنار انضباط بودجه دولت (سیاست مالی) و جلوگیری از بارهای فرا بودجهای بر بانکها توصیه میکنند. شواهد جهانی کاملا موید نظر این دسته است. همچنین شواهد داخلی از سالهای ۹۲ تا ۹۶ هم نشان میدهد با مثبت شدن نرخ بهره حقیقی، نرخ تورم در ایران تکرقمی شد.
دسته دوم معتقدند اقتصاد ایران با دیگر کشورها تفاوت جدی دارد و سیاست متعارف پولی (تغییرات نرخ بهره) در این اقتصاد مثل اقتصاد کشورهای دیگر کار نمیکند.
این دسته مهمترین تفاوت ایران با کشورهای دیگر را در نکول پنهانشده در ترازنامه بانکها میدانند؛ یعنی حجم بزرگ وامهایی که داده شده، ولی بدون اینکه پس داده شوند، مدام امهال و استمهال میشوند و بمب ساعتی هستند که با افزایش نرخ بهره میتوانند منفجر شوند. این دسته ایجاد محدودیت بر ترازنامه بانکها وکلهای پولی را توصیه میکنند.
دسته اول در پاسخ به این استدلال دسته دوم میگویند که بدون افزایش نرخ بهره، نکول استراتژیک (strategic default) در نظام بانکی وجود خواهد داشت و این بمب ساعتی نه تنها خنثی نشده، بلکه بزرگتر هم خواهد شد. از نظر این دسته، افزایش نرخ بهره، پله اول جلوگیری از اضافه شدن به انبار مهمات این بمب ساعتی است. همچنین این دسته معتقدند کنترل ترازنامه و محدودیتهای مقداری صرفا در شرایطی که نرخ بهره حقیقی به صفر نزدیک است کار میکند و نباید انتظار داشت که جای نرخ بهره را بگیرد.
اما تئوری اقتصاد به ما میگوید، در شرایطی که سیاست پولی انبساطی مخارج کل مصرفکنندگان، بنگاهها و دولتها را بر روی کالاها و خدمات افزایش میدهد، آیا این تقاضای جدید به افزایش تولید و اشتغال میانجامد یا فقط قیمتها را بالا میبرد و سرعت تورم را زیاد میکند؟ واضح است که بدون افزایش نرخ بهره و در شرایطی که کشور چهار دهه در شرایط پولی انبساطی (نرخ بهره منفی) زندگی کرده، هر افزایش تقاضایی، چه از سمت انتظارات و چه از سمت دولت به تورمهای بالاتر منجر شده و امکان کاهش تورم هم وجود ندارد.
تصمیمات بانکمرکزی اساس سیاست پولی را شکل میدهد. سیاستهای پولی و بودجهای تنها در کشورهایی از یکدیگر جدا هستند که به لحاظ مالی، توسعهیافته باشند و دولت مجبور نباشد کسری بودجه را با چاپ پول جبران کند، بلکه بتواند برای پرداخت پول در آینده از روش استقراض (انتشار اوراق) استفاده کند و بانکمرکزی تعیین کند چه مقدار از این بدهیها پولی شوند، یعنی شکل پول یا معادل آن را به خود بگیرند و مابقی بدهی به صورت اوراق قرضهای که نرخ بهره دارد منتشر شود.
برای روشنتر شدن موضوع باید این قضیه را شفاف کنیم که نرخ بهره چگونه باعث تغییر رفتار و کاهش تورم میشود. بانکمرکزی در راستای اجرای سیاست پولی خود، با عملیات بازار باز برای دستیابی به نرخ بهره هدف خود در بازار بین بانکی، به خرید اوراق دولتی (افزایش ذخایر و کاهش نرخ بهره) و فروش اوراق دولتی (کاهش ذخایر و افزایش نرخ بهره) میپردازد. عملیات بازار باز موجب نوسان پایه پولی و نرخهای بهره شده و مقدار حجم پول در معاملات (M۱) و دیگر مقادیر کلی پول را تغییر میدهد.
در این منظومه نرخ بهره در بازار پول هزینه وجوهی است که میتوانند به مشتریان خود وام دهند یا در اوراق بهادار سرمایهگذاری کنند. با افزایش این هزینه بانکها نرخ بهره وامهای خود را بالا میبرند و در اعطای اعتبار گزینشیتر عمل میکنند. در نهایت این سیکل به کاهش مصرف و سرمایهگذاری که از اجزای تقاضای کل هستند منجر شده و سبب کاهش تورم میشود.
سیاستی که از اوایل سال ۱۴۰۰ با کنترل مقداری ترازنامهها توسط بانکمرکزی، تامین مالی از طریق شبکه بانکی را با محدودیت جدی مواجه کرده است هر چند در کل سیاست قابل قبولی است و باعث شده اندکی از انبساط پولی در کشور جلوگیری شود؛ اما در ایران با توجه به پایین بودن نرخ سود و بالا بودن نرخ تورم، نرخ بهره حقیقی همواره منفی است که خود به خود به تقاضای بسیار بالا برای تسهیلات منجر شده و کشور را به ورطه تورمهای بالا میکشاند و به جز منافعی کوچک در کاهش تورم در مقابل هزینههای بزرگی مانند تحمیل رکود دستاورد دیگری نخواهد داشت.
به عبارت دیگر در شرایطی که نرخ بهره در ایران منفی است، هر گونه سیاست نامتعارف پولی نظیر کنترل مقداری ترازنامه (کلهای پولی) هر چند ممکن است اثرات کوتاهمدت و کوچکی داشته باشد، اما به هیچ وجه نمیتواند به عنوان راهحل جایگزین افزایش نرخ بهره (صفر کردن بهره حقیقی) عمل کند.